კანი ადამიანის ყველაზე დიდი ორგანოა, რომლის ფართობი დაახლოებით 2 კვადრატული მეტრია. კანი გვიცავს მიკრობებისა და მავნე ნივთიერებებისგან, მონაწილეობს სხეულის ტემპერატურის რეგულირებაში და შეხების, სიცივისა და სითბოს შეგრძნების საშუალებას იძლევა. ამასთანავე, კანი არის ადგილი, სადაც მრავალი სისტემური დაავადება მისთვის დამახასიათებელ ნიშნებთან ერთად იჩენს თავს. ამ სტატიაში კანის მაგალითზე განხილული იქნება ბიორეგულაციური მედიცინაში მკურნალობის ერთ-ერთი მთავარი სამიზნე – ექსტრაცელულარული მატრიქსი.
კანის აგებულება და ექსტრაცელულარული მატრიქსი
ადამიანის კანი სამი შრისგან შედგება:
- ეპიდერმისი – კანის გარეთა შრე, ქმნის წყალგაუმტარ ბარიერს და განაპირობებს კანის ფერს.
- დერმა – ეპიდერმისის ქვედა შრე, შეიცავს მკვრივ შემაერთებელ ქსოვილს, თმის ფოლიკულებს და საოფლე ჯირკვლებს.
- კანქვეშა შრე (ჰიპოდერმა) – რომელიც ყველაზე ღრმად მდებარეობს და ცხიმოვანი ქსოვილისაგან შედგება.
ბიორეგულაციური მედიცინის თვალთახედვით, სხვა ძირითად პათოგენეზურ რგოლებთან ერთად, კანის ანთებითი დაავადებების განვითარებასა და მკურნალობაში არანაკლებ მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ექსტრაცეულულარული მატრიქსი, რომელიც ძირითადად დერმასა და ჰიპოდერმაშია წარმოდგენილი. ეს არის უჯრედშორისი სივრცე, რომელიც უჯრედებს უქმნის ფიზიკურ საყრდენს და ბიოლოგიურ შინაგან გარემოს, რომელიც აუცილებელია კანში არსებული მრავალგვარი უჯრედების ფუნქციონირებისათვის.
მატრიქსის გავლით კანის უჯდერებს სისხლით მიეწოდება ჟანგბადი, საკვები ნივთიერებები, ჰორმონები და ა. შ. ასევე, მისი მეშვეობით ხდება ქსოვილიდან ნარჩენების გატანა. ანთების დროს მატრიქსში გროვდება მეტაბოლური ნარჩენები და ტოქსიკური ნივთიერებები, რის გამოც მკურნალობის პერიოდში მატრიქსის დეტოქსიკაციისა და დრენაჟის მიზნით ინიშნება ბიორეგულაციური მედიცინის მედიკამენტები.
კანის ანთების მახასიათებლები
კანის ანთებითი დაავადებები დერმატოლოგიაში ყველაზე გავრცელებულ პრობლემას წარმოადგენს, რომლებიც სხვადასხვა ფორმებით შეიძლება გამოვლინდეს – დაწყებული გამონაყრით, რომელსაც ქავილი და სიწითლე ახასიათებს, დამთავრებული ქრონიკული მდგომარეობებით, როგორებიცაა დერმატიტი (ეგზემა), როზაცეა, სებორეული დერმატიტი და ფსორიაზი. კანის ანთება შეიძლება იყოს მწვავე ან ქრონიკული.
მწვავე ანთება შეიძლება გამოიწვიოს ულტრაიისფერმა გამოსხივებამ, რადიაციამ, ალერგენებმა ან ქიმიურმა გამღიზიანებლებმა (საპონი, თმის საღებავი და სხვები). ჩვეულებრივ, მწვავე ანთება 1-2 კვირა გრძელდება. ამის საპირისპიროდ, ქრონიკული ანთება უფრო მეტხანს გრძელდება და ქსოვილების სერიოზული დესტრუქცია შეიძლება გამოიწვიოს.
კანის ანთების პროცესი საკმაოდ კომპლექსურია და ბოლომდე არ არის გარკვეული. ანთების დროს წარმოიქმნება სპეციალური ნივთიერებები, ე. წ. „სასიგნალო მოლეკულები“ (ციტოკინები და ქემოკინები), რომლებიც მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ ანთების მიმდინარეობაში – ამ მოლეკულების მეშვეობით უჯრედები „ესაუბრებიან“ ერთმანეთს და აძლევენ მითითებებს, ანთებით უბანში სისხლიდან გადმოდიან იმუნური სისტემის უჯრედები, რომელთა მთავარი დანიშნულებაა, ამოიცნონ დაავადების გამომწვევი აგენტები და ებრძოლონ მათ.
კანის ანთების მიმდინარეობაში ჩართულია ადამიანის ნერვული სისტემაც, სწორედ ამიტომ, ფსიქოლოგიური სტრესი კიდევ უფრო ამძიმებს მრავალი ასეთი დაავადების მიმდინარეობას.
ბიორეგულაციური მედიცინის თვალთახედვით, ანთების მიმდინარეობის დროს უჯრედშორის სივრცეში (ექსტრაცელულარულ მატრიქსში) გროვდება მეტაბოლური ნარჩენები და ტოქსიკური ნივთიერებები, რადგან ამ დროს იზრდება მათი წარმოქმნის ინტენსივობა და დაქვეითებულია ქსოვილებიდან მათი გატანის პროცესები. ამის გამო, სათანადოდ ვერ სრულდება ქსოვილების კვება, დეტოქსიკაცია და სამკურნალო ნივთიერებების მიტანა.
მატრიქსის დეტოქსიკაცია და დრენაჟი, როგორც სიმპტომური მკურნალობის საშუალება
ბიორეგულაციურ მედიცინაში ანთებითი დაავადებებით გამოწვეული სიმპტომების სამკურნალოდ შემუშავებულია მედიკამენტი გუნა-მატრიქსი, რომელიც თანამედროვე ჰომეოპათიის, იმუნოლოგიის, პათოფიზიოლოგიისა და მედიცინის სხვა ფუნდამენტური საგნების პრინციპებზე არის დაფუძნებული. ეს მედიკამენტი ხუთი თერაპიული ბირთვისგან შედგება და მიჩნეულია, რომ ის ხელს უწყობს მატრიქსის და ლიმფური სისტემის დრენაჟს, ტოქსინების ნეიტრალიზაცასა და ნივთიერებათა ცვლას და ხელს უშლის მატრიქსში ტოქსინების დაგროვებას.
დამატებითი ინფორმაცია
დამატებითი ინფორმაციისათვის შეგიძლიათ გაეცნოთ სტატიებს მატრიქსის მნიშვნელობის შესახებ კანის ანთებითი დაავადებების დროს:
