ჰომეომეზოთერაპია – კრებსითი სიტყვაა და მოიცავს ორ სიტყვას ჰომეოპათიას და მეზოთერაპიას.
რა არის მეზოთერაპია ?
მეზოთერაპია გულისხმობს ალოპათიური ან ჰომეოპათიური მედიკამენტის კანშიდა ან კანქვეშა ინექციებს. მეზოთერაპია გამოიყენება ესთეთიკურ მედიცინაში, რევმატოლოგიაში, სტომატოლოგიაში, ოტორინოლარინგოლოგიაში, სპორტულ მედიცინასა და ქირურგიაში. დღეისათვის, მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში მეზოთერაპია გამოიყენება 18000-ზე მეტი ექიმის მიერ. მათი უმეტესობა ექიმი-დერმატოლოგი და კოსმეტოლოგებია, რომლებსაც სხვადასხვა ალოპათიური საშუალებები შეყავთ კანქვეშა ინექციების სახით.
მეზოთერაპიაში, ეფექტი მიიღწევა როგორც მედიკამენტის ფარმაკოლოგიური მოქმედებით, ასევე, ნემსის ჩხვლეტით გამოწვეული ფიზიკური სტიმულაციით (რეფლექსოთერაპიული ეფექტი).
პირველად ეს მეთოდი გამოყენებული იქნა ფრანგი ექიმის მიშელ პისტორის (Michel Pistor (1924–2003) მიერ. იგი ტკივილის გაყუჩების მიზნით პროკაინის კანქვეშა ინექციებს დაავადებულ ადგილთან ახლოს აკეთებდა. მისი დევიზი იყო: „მცირე დოზა, იშვიათად, საჭირო ადგილას“. ასეთმა მეთოდმა გაამართლა და 1958 წელს მ.პისტორმა სამედიცინო საზოგადოებას შესთავაზა ტერმინი მეზოთერაპია, რომელიც 1987 წელს საფრანგეთის პროფილაქტიკური მედიცინის ეროვნულმა აკადემიამ დაამტკიცა როგორც ერთ-ერთი სამედიცინო სპეციალობა.
მეზოთერაპიის სხვადასხვა მეთოდი არსებობს. პროცედურები ტარდება: სახის, კისრის, დეკოლტეს, ტორსის მიდამოში, ხელებსა და ფეხებზე. ინექციები ტარდება სხვადასხვა ტექნიკით:
- კლასიკური – ინექცია კეთდება კანის ნაკეცში 900-ით. უპირატესად გამოიყენება ტორსზე, ხელებზე და ფეხებზე ცელულიტის და სიმსუქნის სამკურნალოდ;
- პაპულებით – სამკურნალო საშუალების ინექცირება ხდება კანში 1-3 მმ სიღრმეზე. კეთდება 1.5-3 მმ დიამეტრის პაპულები. უპირატესად გამოიყენება სახის, კისრის, თავზე და დეკოლტეს მიდამოში;
- რეტროგრადულ-ხაზოვანი – უპირატესად გამოიყენება სახის მიდამოში ნაოჭების სამკურნალოდ. ინექცია კეთდება კანქვეშ სწორხაზოვნად ნაოჭის ქვეშ, ხოლო მედიკამენტის შეყვანა ხდება ნელ-ნელა ნემსის უკან გამოყვანის დროს. განარჩევენ ტრასირებად, ტუნელურ, მარაოსებრ და არმირების (ბადისებრი) ტექნიკას;
- ნაპაჟი – სამკურნალო საშუალების მრავლობითი და ხშირი ინექცირება ეპიდერმისში, დერმაში და კანქვეშ. შესაბამისად განასხვავებენ ზედაპირულს, საშუალოს და ღრმას. ზედაპირული გამოიყენება სახის, კისრის და დეკოლტეს მიდამოში. საშუალო – სახის და სხეულის სისხლძარღვოვანი დაავადებების სამკურნალოდ. ღრმა – მხოლოდ ადგილობრივი გაცხიმოვნების და ცელულიტის მკურნალობისას;
- სისტემატიზირებული წერტილოვანი მეზოთერაპია – ჩვეულებრივ 0,1-0,2 მლ სამკურნალო საშუალება შეყავთ 4-5 მმ სიღრმეზე. შეყვანის ადგილები შეირჩევა რეფლექსოთერაპიის წესით. ამ მეთოდს, ასევე, ბიოპუნქტურას უწოდებენ;
- სკარიფიკაცია – უნემსო შპრიცის საშუალებით კანზე დაიტანება სამკურნალო საშუალება, რომელიც შპატელით თანაბრად განაწილდება. ამის შემდეგ, ნემსით აკეთებენ ზედაპირულ ჩხვლეტებს. ჩხვლეტებს შორის მანძილი უდრის 3-5 მმ. იგივე პროცედურა შეიძლება ჩატარდეს სპეციალური რეფლექსოთერაპიული როლერით.
რა არის ჰომეოპათია ?
მე-18 საუკუნის მიწურულს გერმანელმა ექიმმა სამუილ ჰანემანმა (Samuel Hahnemann 1755-1843) ჩამოაყალიბა მკურნალობის ახალი პრინციპი „მსგავსი – მსგავსით იკურნება“ და 1796 წელს სამედიცინო საზოგადოებას შესთავაზა მკურნალობის ახალი მეთოდი, რომელსაც უწოდა – ჰომეოპათია. მე-20 საუკუნეში ჰომეოპათიამ ფართო განვითარება ჰპოვა. ჩამოყალიბდა ახალი მიმართულებები, რომლებიც დღეისათვის ევროპის და ამერიკის ჰომეოპათიური კოალიციის (EACH) მიერ არის აღიარებული და გაერთიანებულია ერთი ქოლგის ქვეშ, სახელწოდებით – ჰომეოთერაპია. ესენია: კლასიკური ჰომეოპათია, კომპლექსური ჰომეოპათია, იზოპათიური და სპაგირიკული მედიცინა, ჰომოტოქსიკოლოგია, ფიზიოლოგიური რაგულაციური მედიცინა და სხვა. ამ მიმართულებებეს შორის ფიზიოლოგიური რეგულაციური მედიცინა ყველაზე მეტად გამოირჩევა მეცნიერული მტკიცებულებებით და შესაბამისად ეფექტურობითაც.
რა თავისებურებები და უპირატესობები გააჩნია ჰომეომეზოთერაპიას ჩვეულებრივ მეზოთერეაპისაგან ?
მეზოთერეაპია უპირატესად ესთეთიკურ მედიცინაში, სხვადასხვა კოსმეტიკური ეფექტის მისაღწევად გამოიყენება. მაგალითად, ნაოჭების და ნაკვთების კორექციაში.
ამ შემთხვევაში ძირითადი ამოცანაა პლასტიკური ეფექტის მიღწევა. მაგალითად,
ბოტოქსის (ბოტოქსი არის პრეპარატი რომელიც მიღებულია ბოტულოტოქსინიდან. ამ ნივთიერების მიკროდოზების შეყვანის შემდეგ ადგილობრივად ვითარდება მიმიკური კუნთების დროებითი დამბლა რის გამოც ნაოჭები სწორდება. 1982 წელს ბოტოქსით სიელმეს და ბლეფაროსპაზმის მკურნალობის მიზნით ჩატარებული კლინიკური კვლევების დროს სრულიად შემთხვევით აღმოჩინეს, რომ სიელმისა და მბლეფაროსპაზმის მკურნალობის დროს შუბლის არეში ქრებოდა ნაოჭები. ბოტოქსიტ მკურნალობას გააჩნია გარკვეული უკუჩვენებები და გვერდითი ეფექტები) მეშვეობით ან შესაბამისი შემავსებლებით ე.წ. ფილერებით ნაოჭების ან სხვა დეფექტების მკურნალობა.
ჰომეომეზოთერაპიის დროს კი გამოიყენება საინექციო ხსნარები რომლის შემადგენლობაში შედის მცენარეული, მინერალური და ცხოველური წარმოშობის კომპონენტები უმცირესი დოზებით. საინექციოდ გამოიყენება მხოლოდ კომპლექსური ჰომეოპათიური საშუალებები. ამ საშუალებებს ასევე უწოდებენ ბიორეგულაციურს, ვინაიდან აღნიშნული მედაკემენტები მიმართულია სასიცოცხლო პროცესების გაუმჯობესებაზე. მაგალითად, უჯრედების და უჯრედშორისი სივრცის (მატრიქსის) დეტოქსიკაციაზე, ქსოვილებში იმუნური პროცესების დარეგულირებაზე, უჯრედული სუნთქვის და კვების გაძლიერებაზე და სხვა.
აქედან გამომდინარე, ჰომეომეზოთერაპიის დანიშნულებაა სასიცოცხლო პროცესების გააქტივება, სისხლის მიკროცირკულაციის გაუმჯობესება, ტოქსინების გამოდევნა, ელასტიურობის აღდგენა და ამის ხარჯზე კანის რევიტალიზაცია და გაახალგაზრდავება.
ჰომეომეზოთერაპია და მეთოდი მადე (MADE)
მეთოდი მადე – მრავალწლიანი პრაქტიკული გამოცდილების შედეგად, ესთეთიკური მედიცინის სპეციალისტმა, იტალიელმა ექიმმა, პროფესორმა მასიმო დე ბელისიმ (Dr. Massimo de Bellis) შეიმუშავა. მან ფიზიოლოგიური რეგულაციური მედიცინის სპეციალისტებთან ერთად კანის რევიტალიზაციის, ნაოჭების, ცელულიტის, სიმსუქნის და ვენოზური პრობლემების სამკურნალო მედიკამენტები შექმნა. ამასთანავე, მან შემოგვთავაზა აღნიშნული პრეპარატების საგანგებოდ შერჩეული ბიოლოგიურად აქტიური წერტილებში ინექცირების სქემები. ასევე, მათ მიერ ასევე შემუშავებულია სპეციალური გელები უინექციო თერაპიისათვის.
მეთოდი მადე, ესთეტიკური მედიცინის ერთერთ ყველაზე საინტერესოს, ეფექტურს და უვნებელ მეთოდს წარმოადგენს. მეთოდი – მადე საშუალებას იძლევა მიაღწიოთ ბუნებრივ სილამაზეს ჯანმრთელობის აღდგენის ხარჯზე.
რა უპირატესობები გააჩნია ჰომეომეზოთერაპიას ?
ჰომეომეზოთერაპია არ იწვევს ალერგიას და არ გააჩნია სქესობრივი ან ასაკობრივი შეზღუდვები, დაშვებულია ორსულობის დროს.
ჰომეომეზოთერაპია ეფექტურია გამონაყარის, ნაოჭების, თმის ცვენის, ცელულიტის, ლოკალური გაცხიმოვნების, მოშვებული და დაბერებული კანის მკურნალობის დროს. თუმცა მეთოდის მთავარ ღირსებას წარმოადგენს ის ფაქტი, რომ ცალკეული პრობლემების გადაჭრის პარალელურად ხდება მთლიანი ორგანიზმის გაახალგაზრდავება და გამოჯანმრთელება ყოველგვარი გვერდითი ეფექტის გარეშე.
აურიკულოპუნქტურა არის მკურნალობის რეფლექსოთერაპიული მეთოდი სადაც თერაპიული ეფექტი მიიღწევა, ყურის ნიჟარაზე განლაგებული ბიოლოგიურად აქტიურ წერტილებზე ზემოქმედებით. ითვლება, რომ ყურის ნიჟარა მჭიდროდ არის დაკავშირებული ორგანიზმის ყველა შინაგან ორგანოსთან. ეს კავშირი უზრუნველყოფილია სხეულის ამ ნაწილში მდიდარი ინერვაციით. დადგენილია, რომ თავის ტვინის ქერქის მსგავსად, ყურის ნიჟარაზე არსებული აკუპუნქტურული წერტილები (ფართით დაახლოებით 1 კვ მმ), წარმოადგენენ სხეულის სხვადასხვა ნაწილის და ორგანოების საპროექციო ზონებს. ეს წერტილები გამოირჩევა მაღალი ელექტრო გამტარობით, მაღალი ენერგო პოტენციალით და მომატებული მტკივნეულობით. ეს მაჩვენებლები ყველა ადამიანს ინდივიდუალური აქვს და მეტიც, ისინი იცვლება ორგანიზმის მდგომარეობის, პათოლოგიური პროცესის ხარისხის შესაბამისად.
ჩვეულებრივი აურიკულოპუნქტურის სეანსის დროს გამოიყენება სპეციალური (ჩინური) ნემსები. აღნიშნულ წერტილებში ჩხვლეტის დროს პაციენტი გრძნობს შეხურების, სითბოს, სიცივის, ტკივილის შეგრძნებას, ტეხვას და სხვა. თუ ნემსის შეყვანის დროს ასეთი შეგრძნებები პაციენტს არ აღენიშნება ეს იმას ნიშნავს, რომ წერტილი არ არის სწორად შერჩეული ან ორგანიზმის მგრძნობელობა ძლიერაა დაქვეითებული.
ბოლო წლებში ჩვეულებრივ აურიკულოპუნქტურის გარდა, ექიმი-ნატუროპათები წარმატებით იყენებენ აურიკოლოპუნქტურის მეთოდიკას, ბიოგერულაციური მედიკამენტების შეყვანის მიზნით. ამ პროცედურის დროს შეიჩევა თერაპიული სტრატეგიის შესაბამისი მედიკამენტი ან მათი ნაზავი და აურიკულური წერტილების კომბინაცია სადაც შეყავთ შერჩეული პრეპარატის 1-2 წვეთი.
აღსანიშნავია, რომ ჩვეულებრივ საინექციო პროცედურის დროს ბიორეგულაციური პრეპარატის აურიკულოთერაპიულ წერტილებში შეყვანით თერაპიის ეფექტურობა იზრდება.
აურიკულოფარმაკოპუნქტურა სერიოზული თერაპიული მეთოდია, რომლის ეფექტურობა დამოკიდებულია ექიმის კვალიფიკაციასა და გამოცდილებაზე.
აურიკულოფარმაკოპუნქტურის ჩასატერებლად გამოიყენება ერთჯერადი შპრიცი და მეზოთერაპიისათვის შესაბამისი ნემსი.
ბიოპუნქტურა არის მკურნალობის ბიორეგულაციური თერაპიის კომპლექსური მეთოდი, რომელიც სამკურნალო ეფექტს აღწევად სხვადასხვა სამკურნალო ნივთიერების შეყვანით, ტრიგერულ წერტილებში ან/და მტკივნეულ ზონებში კლასიკური ან ფუნქციური დიაგნოზის საფუძველზე ხორციელდება.
ბიოპუნქტურა მოიცავს რამოდენიმე მოქმედების მექანიზმს. ერთი მხრივ ხორციელდება რეფლექსოთერაპიის წერტილის ლოკალური პროლონგირებული სტიმულაცია, მეორე მხრივ, იქმნება კანში ან კანქვეშ შეყვანილი პრეპარატის თერაპიული დეპო.
ბიოპუნქტურაში გამოიყენება მხოლოდ ბიოთერაპიული (ბიორეგულაციური) პრეპარატების საინექციო ფორმები. ბიოპუნქტურასთან პარარელურად ხშირად ინიშნება პერორალული (შიგნით მისაღები) მკურნალობაც, მაგრამ ეს უკანასკნელი არ წარმოადგენს ბიოპუნქტურის ნაწილს და გამოიყენება თერაპიული ეფექტის გაზრდის მიზნით
ბიოპუნქტურაში გამოყენებადი პრეპარატების დახასიათება:
- გააჩნიათ ბიორეგულაციური თვისებები;
- პრეპარატებში ნივთიერებები წარმოდგენილია მოლეკულურ კონცენტრაციებში (მიკრო- ნანო- და პიკოგრამებში), არ გააჩნიათ ტოქსიური, სუპრესიული ან ჩანაცვლებითი მოქმედება;
- სერტიფიცირებულია GMP–ის უმაღლესი საერთაშორისო სტანდარტების შესაბამისად.
ინექციები შეიძლება ჩატარდეს ლოკალურად (დაავადების გამოვლენის ზონაში) ან მოცილებით არსებულ ტრიგერულ წერტილებში ან რეფლექტორულ ზონებში.
დღეისათვის, ბიოპუნქტურა, როგორც საინექციო თერაპიის ერთერთი მეთოდი, კარგად არის სრულყოფილი. მას ფართედ იყენებენ სხვადასხვა დარგის ექიმები, მათ შორის ნევროლოგები, ტრავმატოლოგები, სპორტული ექიმები და სხვა.
